LUKRECJA

Co to jest lukrecja?

Lukrecja (łac. Glycyrrrhiza L.) to roślina z rodziny bobowatych. Rośnie ona naturalnie w Azji i Europie, choć uprawy można też spotkać w Australii i Stanach Zjednoczonych. Dorasta do 1,5 m wysokości. Jej nazwa pochodzi od dwóch greckich słów: glykis (słodki) i rhiza (korzeń). Swój ziołowo-słodki, intensywny smak zawdzięcza ona glicyryzynie – związkowi organicznemu z rodziny saponin terpentynowych. Poza glicyryzyną zawiera ona ponad 400 substancji chemicznych, w tym flawonoidy, betainę, fitoestrogeny, cholinę, sole mineralne, olejki eteryczne i hydroksykumaryny. Lukrecja (korzeń i ekstrakt z rośliny) jest wykorzystywana w ziołolecznictwie, przemyśle spożywczym i kosmetyce, jako składnik wielu kosmetyków. 

Ekstrakt z korzenia lukrecji ma działanie wykrztuśne – oczyszcza górne drogi oddechowe, rozrzedza zalegający śluz i działa rozkurczająco – stąd jego obecność w wielu środkach na kaszel. Ekstrakt ponadto obniża poziom cholesterolu LDL, działa antywirusowo, łagodzi niestrawność i działa antybakteryjnie. Dzięki obecności fitoestrogenów ekstrakt z lukrecji łagodzi PMS i objawy menopauzy. 

Wyciąg z lukrecji znajduje też zastosowanie w kosmetyce. Lukrecja nawilża, koi i łagodzi podrażnienia i wspiera regenerację naskórka. Oprócz tego działa antybakteryjnie i przeciwzapalnie – często więc jest składnikiem kosmetyków do skóry trądzikowej, atopowej i problematycznej. Sprawdza się też w pielęgnacji cery suchej, naczynkowej, odwodnionej, i wrażliwej.

Lukrecja, mimo, że ma sporo zalet, ma również pewne wady (przeciwwskazania do spożycia). Nie powinny jej jeść ani suplementować kobiety w ciąży (przyspiesza poród i może wywołać poronienie). Jest ona niewskazana również przy endometriozie, nowotworach piersi, jajników i macicy i u osób z niskim stężeniem potasu we krwi. Jedzenie lub nadmierna suplementacja lukrecji może też wywołać zaburzenia pracy nerek, obrzęki lub podwyższenie ciśnienia krwi. Nie należy jej też podawać dzieciom poniżej 4. roku życia.