Bliznowiec

Co to jest bliznowiec?

Bliznowiec (inaczej keloid) to zgrubiała, wypukła, stwardniała i przerośnięta zmiana skórna, która powstaje najczęściej w miejscu dawnej rany lub skaleczenia, na skutek nieprawidłowego gojenia się. Wpływają na to m.in. choroby przewlekłe i nowotworowe, infekcje bakteryjne czy obniżona odporność. Bliznowiec ma nieregularny kształt i może mieć od kilkunastu milimetrów do kilkudziesięciu centymetrów. Na brzegach widoczne są wypustki. Na początku przybiera czerwoną lub siwą barwę, potem bieleje i matowieje. Mimo że bliznowiec uznaje się za łagodny nowotwór (rodzaj włókniaka), dla pacjenta stanowi problem głównie natury estetycznej. Jest on bezbolesny. Bliznowce można podzielić na samoistne (powstające bez żadnej wcześniejszej przyczyny czy urazy, obecne w obrębie klatki piersiowej) i wtórne (będące rezultatem źle gojącej się rany). 

Bliznowiec może pojawić się na dowolnym fragmencie ciała, jednak najbardziej charakterystycznymi miejscami jego występowania jest przód klatki piersiowej, stopy, dłonie, płatki uszu, barki i ramiona. Bliznowiec pojawia się często również w miejscach, gdzie skóra łączy się bezpośrednio z kośćmi, np. w okolicy stawów, gdzie może wywoływać trudności z poruszaniem się. 

Bliznowiec powstaje z kilku powodów: u niektórych osób podczas gojenia się fibroblasty (komórki skóry) i kolagen namnażają się zbyt intensywnie. Skłonność do powstawania bliznowców jest również genetyczna. Bliznowiec powstaje także na skutek urazów mechanicznych, przebytych chorób (w tym trądziku czy ospy), w miejscu ran po porodzie, poparzeń, ukąszeń owadów oraz na skutek piercingu, nieprawidłowego golenia się, a nawet podania szczepionki drogą iniekcji. 

Na powstawanie bliznowców szczególnie narażone są osoby z ciemną karnacją (nawet 15 razy bardziej niż osoby o jasnym fototypie), cierpiące na choroby metaboliczne, w tym cukrzycę, a także immunologiczne. Bliznowce powstają też częściej u kobiet z zaburzeniami hormonalnymi. Towarzyszą one również chorobom autoimmunologicznym i zaburzeniom unaczynienia tkanek. 

Bliznowiec leczy się za pomocą nakładania opatrunków steroidowych i uciskowych, zastrzyków z glikokortykosteroidami lub interferonu gamma, stosowania maści z ekstraktami roślinnymi i laseroterapią. Stosuje się również krioterapię i radioterapię.