Trądzik różowaty

Co to jest trądzik różowaty?

Trądzik różowaty to przewlekła choroba skóry z okresami zaostrzeń i remisji. Zmiany skórne, w tym zaczerwienienia, grudki, a w postaci zaawansowanej również przerost gruczołów łojowych, obrzęki limfatyczne oraz zwłóknienia, pojawiają się głównie w środkowych partiach twarzy: na czole, nosie, policzkach i brodzie. Trądzik różowaty rzadziej obejmuje owłosioną skórę głowy, miejsca za uszami, na dekolcie, szyi i górnej części torsu. 

Pierwsze zmiany pojawiają się najczęściej u osób dorosłych, po 40. roku życia. Choroba zwykle rozpoczyna się od zaczerwienienia pod wpływem pokarmu (alkoholu, ostrych przypraw) czy czynników zewnętrznych (mrozu, gorąca, silnego słońca, wiatru, stresu, wysiłku fizycznego). Takie czynniki mogą też zaostrzyć istniejącą już chorobę. Z czasem zaczerwienienie przekształca się w utrwalony rumień z teleangiektazjami (pękającymi naczynkami krwionośnymi). To pierwsza, najlżejsza postać trądziku różowatego. Pozostałe postaci choroby różowatego to postać grudkowo-krostkowa, przerostowo-naciekowa, oczna (rzadka) oraz odmiana ziarniniakowa. 

Trądzik różowaty jest dziedziczony, występuje u ok. 10% społeczeństwa, w tym częściej u kobiet niż u mężczyzn. W przypadku mężczyzn choroba daje ostrzejsze objawy. Choroba ma związek z nadmierną produkcją łoju, skłonnością do powstawania zaczerwienienia i zaburzeniami w kurczeniu się i rozszerzaniu drobnych naczyń krwionośnych. Częściej dotyczy też osób z nadciśnieniem tętniczym i skłonnościami do alergii.

Leczenie trądziku różowatego należy dopasować do jego postaci i nasilenia choroby. Szczególnie ważna jest dieta, oraz, w ramach profilaktyki, stosowanie odpowiednich kosmetyków do cery wrażliwej i naczyniowej, które pozwolą zahamować zmiany w pierwszym etapie choroby, gdy na skórze powstaje rumień. Stosowane jest też leczenie miejscowe za pomocą preparatów z antybiotykami (tetracykliną, erytromycyną czy metronidazolem) oraz preparaty zwalczające roztocza czy drożdżaki.